Woord en beeld zijn prachtige manieren om me te laten zien. Ik ben geboren in Amsterdam als middelste van vijf en was altijd het liefste iets aan het maken: boekjes, tekeningen, uit een afvalberg onderdelen plukken en daar iets van knutselen. Me uitdrukken en concreet iets in handen hebben geeft me veel voldoening.
Lang heb ik me buitenstaander en niet goed thuis gevoeld in de wereld. Maar mijn eigen wereld vol verhalen en kleur kwam al vroeg tot expressie. Op mijn elfde hield ik in de garage mijn eerste expositie, van olieverfschilderijen. Met een entreeprijs van een kwartje. Vanaf mijn negentiende volgde ik teken- en schilderlessen in Amsterdam, Castricum en Haarlem.
“Ik hou van ritme, van cadans. Het geeft kader waarbinnen ik vrijuit kan spelen”
Wortelen
We verhuisden vaak. Telkens moest ik me weer aanpassen en afscheid nemen. Dat is voor een gevoelig kind behoorlijk lastig. Ook heb ik me lang afgevraagd waar ik nou echt goed in was en wat ik wilde ’worden’. Het talige en filosofische heb ik van mijn vader. Het creatieve van mijn moeder. Maar wat was nou echt van mij? Ik schreef er in 2023 het boek BINNENSTAANDER, een bemoedigend boek over een lastig leven over. Het boek is bij mij te koop.
Fascinatie
Omdat ik zoveel leuk vond en geen idee had wat ik wilde studeren - ik werd toch decorbouwer of schoenontwerper? - ging ik eerst een jaar freewheelen. In Wenen ontmoette ik jongeren uit andere culturen, die dezelfde oerverhalen kenden. Dat fascineerde me en ik ging Nederlandse Taal en Letteren studeren in Amsterdam. Op zoek naar die archetypische verhalen. Maar het beeldende bleef trekken. Inmiddels werkte ik als journalist en besloot de Grafische School in Utrecht ernaast te doen. De combinatie van inhoud (tekst) en vorm sprak me aan. Later schoolde ik me tot kunstzinnig coach bij de Kleine Tiki in Breda waarbij kunst het vertrekpunt is waar woorden vaak tekortschieten. Want een beeld zegt meer dan …..
“Graag zet ik mensen creatief in beweging zodat ze zoveel mogelijk zichzelf laten zien. Want authentieke mensen vind ik mooie mensen”
Gewoon doen
Drie keer probeerde ik op een Kunstacademie toegelaten te worden. Telkens werd ik aangenomen maar paste het om een of andere reden niet. De boodschap was duidelijk: ga het gewoon doen! De manier waarop ik werk past eigenlijk precies bij wie ik ben en wat ik belangrijk vind. Ik hou van beginnen en kijken waar ik uit kom. En dan reflecteren en reageren op wat ik zie. Dat avontuurlijke en onvoorspelbare bevalt me. Het zijn cadeautjes die ik krijg waar ik niet bewust op aanstuur. Als ik al weet waar ik uitkom, is de lol ervan af. Dat geldt zeker voor mijn schilderijen, maar ook in de linosnedes laat ik mezelf graag verrassen.
Stoer
In mijn schilderijen hou ik van stevige kleuren, zichtbare toets, gelaagdheid, textuur, verrassende elementen als een stuk lood, Arabische krant, Franse rode aarde. Heel strak of met tierlantijnen zal je niet bij mijn werk zien. Ik heb er geen enkele moeite mee over een oud doek heen te gaan als ik het na verloop van tijd te saai of niet in balans vind. Die gelaagdheid spreekt me juist aan, ze geeft diepte aan een doek. Dan is het koningsblauw net wat intenser doordat er een rood schilderij onder zit. Meestal zijn mijn schilderijen abstract, al schuif ik wat op naar semi-abstract.
Gedetailleerd
Waar ik van hou is vaak het onderwerp van mijn linosnedes. Die zijn uitermate figuratief waarin ik het grafische van groenten graag benadruk. Heel minutieus guts ik het loof van een venkel of wortel. In het portret van de drie jongens van GJ heeft de oudste veters in zijn laars en bolt de capuchon van de jongste door het koordje.
“Beide kanten horen bij mij: het grote, expressieve gebaar en het subtiele oog voor het kleine.”
